συν δεκατρια.

ειχε παγωνια.πραγματικη παγωνια.
ειναι περιεργο μετα απο μια πραγματικα ζεστη μερα να ακολουθησει μια κρυα.
γιατι οι 14 βαθμοι ειναι κρυο στην ελλαδα. δε ξερω για τουσ αλλουσ.

μεσα στο κρυο περπαταγα. δε θυμαμαι που πηγαινα καν. περπαταγα ομωσ. αυτο ειναι ωραιο.
ηθελα να ακουω μουσικη. αλλα δεν ακουγα. γιαυτο σιγοτραγουδουσα. πχοιοσ ξερει τι.
ελπιζω να μην τρομαξα πολυ κοσμο. ισωσ να με περασανε για ψυχοπαθη. μπα. ειμαι υπερβολικα ομορφη.αυτο ηταν αυτοσαρκαστικο.

το στομαχι μου ειναι παραπονιαρικο.
μα ποσο πχοια;η κοιλια μου δεν πολυσυμπαθει το στομαχι μου.ισωσ γιατι πηγε με τα μακ.ναι,η κοιλια μου ειναι οικολογοσ και κατα των καπιταλοπλαστικων φαγητων.σοου κουλ.

ισωσ, να θελα να ηταν μαζι μου. ναι, θα ηθελα καπχοιον να αγκαλιασω. βασικα θα ηθελα να τον αγκαλιαζω. απλα δεν το παραδεχομαι. ειμαι παραξενη οταν ειμαι νηφαλια.
η μηπωσ οχι;

αλκοολ.πουτανικο αλκοολ. δε θα γινεισ ποτε ο γκομενοσ μου κωλοαλκοολ.
υπουλε.περναγαμε καλα οι δυο μασ,γιατι μου το χαλασ; μηπωσ ζηλευεισ;
ναι,αυτο ειναι.

τησ ειπα πωσ την αγαπαω.δεν ειναι γκομενοσ.γιαυτο.μα γιατι να φοβομαστε να πουμε οτι αγαπαμε καπχοιον; εγω τουσ αγαπαω ολουσ.περιπου.ναι.και τουσ το λεω. και το γραφω και το φωναζω. ειναι ωραιο να σε αγαπαει καπχοιοσ. αισθανεσαι ομορφοσ. αυτο.

πωσ θα ηταν αν ειχα ενα κεφαλι για ραδιοφωνο; ενταξει μπερδευτηκα, προσπαθουσα να σκεφτω. τραγουδησω. ενα ραδγιοφωνο για κεφαλι. πλακα θα ειχα. αλλα θα προτιμουσα να ημουν ενα πραο προβατο.

η λεξη πραοσ μου θυμιζει την λεξει προβατο. προ+βατοσ. αυτο; μισο λεπτο. δεν βγαζει νοημα.
εδω ζω. τι να βγαζει νοημα.

27

εικονεσ τησ πχιο θολησ χαρασ
προσμενεσ την ηδονη κι ηρθε ενω κοιμοταν
το πνευμα σου,η αρχη σου σα νεκρωσε
η μνημη προδωθηκε με μια λεξη,σημαδγια στο κορμι σου

σημαδγια σαν αποδειξη τη νυχτα πωσ χαμογελουσεσ
ισωσ μικρη αναμνηση καρφωνει το μγυαλο σου.
ενιωσεσ οτι ζουσεσ μα δεν εζησεσ οτι ενιωσεσ.
μοναχα λαχταρουσεσ.κι οτι λαχταρησεσ επραξεσ
κι ο νουσ δεν απαντουσε
οτι ζητουσεσ το βρεσ σε καπχοια απτισ ουσιεσ
ανουσιεσ κι αυτεσ σου σκοτωσαν ευτυχιεσ.

και ξυπνησεσ απο ονειρο,
ετσι το εννοουσεσ.
μα ηταν αληθχεια κ εσυ μονο πονουσεσ.
πονουσεσ για οσα εχασεσ
ισωσ τον εαυτο σου

κατι σου λεει πωσ θα βρεθουν
του κοσμου σου κομματχια,
οπωσ και πρωτα.
κ ισωσ τωρα να ενωθουν να ξαναγεννηθεισ.
κατι ομορφα νηφαλιο σε εσωσε, για ρωτα.

σου κραταγε το χερι, υποσχεση για σωτηρια.
θα βρεισ τον εαυτο σου κι οχι στα αδεια αυτα δοχεια.

κατάντγια.

Ειτε θα γινεισ θητησ ειτε θα γινεισ θυμα
διαλεξε και παρε η μεινε μεσ στη πεινα
ειτε θα τουσ ακουσεισ ειτε θα γινεισ σαν αυτουσ
καπχοια στιγμη να ξερεισ θα χαθεισ στουσ αριθμουσ

μια μερα θα ξυπνησεισ θα δεισ την μιζεργια
ελπιζω να το δεισ εγινε απτα δικα σου χεργια
μια μερα θα ξυπνησεισ θα μαθεισ την ψευτχια σου
εσυ μοναχοσ σκοτωσεσ τα εφηβικα ονειρα σου

σου δινουνε να φασ τα δικα τουσ πιστευω
ελεγεσ δεν υπακουω εγω δεν υπομενω
σε εκαναν να υπνωτιστεισ
στο τιποτα να μεινεισ και τελικα υπεκειψεσ
ωσπου 0 να γινεισ

μια μερα θα ξυπνησεισ θα δεισ την μιζεργια
ελπιζω να το δεισ εγινε απτα δικα σου χεργια
μια μερα θα ξυπνησεισ θα μαθεισ την ψευτχια σου
εσυ μοναχοσ σκοτωσεσ τα εφηβικα ονειρα σου

εκεινοι σε μειωνουνε κι εσυ χαμογελασ
ακομα ετσι πιστευεισ πωσ μακρια θα πασ;
μεσα σου το ξερεισ πωσ εγινεσ το πχιονι τουσ
μα εν τολμασ να το σκεφτεισ και ετσι τρωσ την σκονη τουσ.

τίποτα.

σημαδγια στο σωμα προδιδουν αγαπεσ
που νομιζεσ πωσ ειχεσ μα δεν ενιωσεσ ποτε
χαμενεσ ελπιδεσ με μορφη υγρησ αντιδρασησ
τυφλωνουν τα ματχια και βρεχεισ ουρανε

κλεισμενα παραθυρα νεκρεσ ευχεσ
στο σημερα παλευεισ μοναχα για το χθεσ
ψευδαίσθησησ γιορτή, ενα αγχοσ για πληγεσ
κατέληξσεσ να ζεισ για νυχτεσ τύψεων φθηνέσ

σταματησεσ να ελπιζεισ στα δικα σου παραμυθχια
την θεση τουσ την πηραν κραυγεσ σου για βοηθχεια
σκοτωσεσ το ονειρο βιασεσ την ψυχη σου
κι εμεινεσ μοναχοσ μεσα στο κορμι σου

εφιάλτησ μεσ στη νυχτα σε ξυπναει μεσ στο κρυο
ο ιδρωτασ σου θα πνιξει την αρρωστεια..
τι αστειο..

κι οι ουσιεσ μεσ στο αιμα γρηγορα θα κυλησουν
κι οσα εχεισ στην ψυχη σου θα σκοτωσουν τη σιγη σου

Κρατος και Καπιταλισμος.

Η εννοια του Καπιταλισμου.

Ο ορισμοσ του καπιταλισμου:

Ο Καπιταλισμος η αλλιως κεφαλαιοκρατικο συστημα ειναι ενα οικονομικο συστημα το οποιο εμφανιστηκε στη Δυτικη Ευρωπη με τα το τελος της φεουδαρχιας, η οποία επέβαλλε πολιτικούς και θρησκευτικούς περιορισμούς στην αγορά.
Κυριοτερα του χαρακτηριστικα ειναι : η μομνοπωλιακη κατοχη και εκμεταλλευση των μεσων παραγωγης, απο μια κοινωνικη ταξη, και την παραγωγη προιοντων για την πραγματοποιηση κερδους και οχι ικανοποιηση αναγκων.Η πιο σκληρη του αρχη ηταν η πληρωμη οσων εργαζονταν σκληρα, η οποια ηταν σχεδον μηδαμινη.

Μαρξ&Λενιν για το κρατος και τις ταξεις.

Ο Καρλ Μαρξ, θεωρητικος και φιλοσοφος του σοσιαλισμου, εγινε γνωστος για την ανάλυση της ιστορίας σε όρους ταξικής πάλης.
Το εργο του "Κομμουνιστικο Μανιφεστο"[1848], το οποιο εγραψε μαζι με τον Φρίντριχ Ένγκελς,
αποτελεί ένα από τα πλέον διαδεδομένα κείμενα της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής φιλολογίας. Γι'αυτον τον λογο εχει γραφτει πως ειναι "οδηγός για δράση, οδηγός για την προλεταριακή επανάσταση που θα ανατρέψει την κυριαρχία της Αστικής τάξης και θα εγκαθιδρύσει μιαν αταξική κοινωνία".

Ο μεγαλος Βλαντιμίρ Λενιν ( ο οποιος το 1894 αρχισε από τον Τύπο έναν θεωρητικό αγώνα ενάντια στους διαστρεβλωτές της μαρξιστικής θεωρίας και αργοτερα ηταν ενεργο μελος μιας μαρξιστικής ομάδας γνωστής ως "Οσβομποζδένιγιε τρουντά" (απελευθέρωση της εργατικής τάξης ), εγραψε στο εργο του "Κρατος κι επανασταση"πως κρατος κατά τον Μαρξ,είναι όργανο ταξικής κυριαρχίας, όργανο καταπίεσηs μιας τά­ξης από μιαν άλλη, είναι η δημιουργία της "τάξεως" εκείνης, που νομιμοποιεί και στερεώνει αυτή την καταπίεση, μετριάζοντας τη σύγκρουση των τάξεων."

Κρατος και καπιταλισμος

α.I.ορισμοσ:κρατοσ
II κρατοσ-πολιτεσ
β.κρατοσ-ηγετεσ
γ.κρατοσ και καπιταλισμος

Κρατος είναι ένας μηχανισμοσ που ορίζεται απο την κυβερνηση για την διεκπαιρεωση μιασ δικαιασ και σωστα οργανωμενησ κοινωνιας.
Το γεγονος οτι οι πολιτες εκλεγουν κυβερνηση η οποια υστερα οριζει το κρατος- δηλαδη τα ατομα τα οποια εξουσιοδοτουνται κι εχουν περισιεσ ευθυνεσ- μασ οδηγει στο συμπερασμα οτι οι πολιτεσ εμμεσα εχουν εκλεξει και το κρατος.

Ποια ομωσ ειναι η σχεση πολιτων (αρα και κατωτερης ταξης) και κρατους;
Εχουμε δει κι εχουμε ακουσει στα δελτια ειδησεων ανθρωπουσ που κατηγορουν το κρατος λογω του οτι δεν ειναι ευχαριστημενοι.
Ο Λένιν πιστευει οτι "Κατά τη γνώμη των μικροαστών πο­λιτικών, τάξις είναι ακριβώς η συμφιλίωση των τάξεων κι όχι η καταπίεση της μιας τάξης από μιαν άλλη, γι' αυτούς μετρια­σμός τις σύγκρουσης σημαίνει συμφιλίωση κι όχι αφαίρεση από τις καταπιεζόμενες τάξεις ορισμένων μέσων και τρόπων πάλης για την ανατροπή των καταπιεστών." Αλλα ας μην ξεχασουμε πως ο Λενιν εζησε μεχρι το 1924 και πολλα πραγματα εχουν αλλαξει απο τοτε.

Σημερα, που φτανει η αναισθησια του κρατους; Η ας θεσουμε το ερωτημα αλλιως. Τι στ'αληθεια μπορει να κανει το κρατος για εμας;
Το προβλημα δεν ειναι οχι μονο το οτι καποια προβληματα θελουν χρονο και χρημα να λυθουν, αλλα ειναι και το θεμα των συμφεροντων. Ατομα εξουσιοδοτημενα "τυφλωνονται" απο την θεση που εχουν στην κοινωνια εχοντασ ωσ πρωταρχικο στοχο την εκπληρωση των δικων τουσ αναγκων η ισωσ και πολυ κοντινων προσωπων τουσ [συμπεριλαμβανομενων εκεινων που τουσ χρηματοδοτουν παρανομα].
Αυτο εχει ωσ αποτελεσμα την δυσαρεσκεια των πολιτων που οδηγει και στην πληρη αδιαφορια και απαθεια οταν πια ενασ λαοσ πιστεψει οτι δεν υπαρχει ελπιδα να σωθει οικονομικα.



Τι γινεται ομωσ οταν εναντιοι στο κρατος δεν ειναι μοναχα οι πολιτεσ;
Ο πολεμος των συμφεροντων και ο ζηλοσ για την επιτυχια [οπωσ κι αν την οριζει ο καθενας-οικονομικη,πολιτικη,κοινωνικη κ.α.] ειναι φυσικό να προκαλέσει συγκρουσεισ οχι μονο με την εργατική τάξη αλλα και με την ιδια την ηγεσία, που βρισκεται σε αμεση συνεργασια με το κρατος. Ολοι εκεινοι οι "μεγαλοι" : προεδροι,βουλευτες,ανωτατα οργανα του κρατικου μηχανισμου παλευουν για την προσωπικη τους διακριση στο οικονομικο συστημα που λεγεται καπιταλισμος.


Το συγκεκριμενο κεφαλαιοκρατικο συστημα εχει απορροφησει καθε λογης "στελεχος" τησ κυβερνησης κανοντασ το ακομα και αυτο πιονι που στρεφεται εναντιον του ιδιου του του εαυτου.
Συνοπτικά, βρίσκομαστε ολοι σε αυτην την θεση, δηλαδη είμαστε ολοι μερος ενος συστηματος, γινομαστε θητες και θυματα κι ολα αυτα για τα λεφτά.


21ος αιωνας και καπιταλισμος (σχεση με παγκοσμοιοπηση)

Εποχη τησ τεχνοκρατίας,αιωνας τησ παγκοσμιοποίησης όροι οι οποιοι συχνα χρησιμοποιουνται για την περιγραφη του 21ου αιωνα.
Εταιριες,πολυεθνικες,αγορα,χρηματιστηριο ολα συμβαλλουν στον ορο τησ οικονομικης παγκοσμιοποιησης δηλαδη της διαλυσης των οικονομικων συνορων.
Ισως ως ιδεα να ακουγεται σωστη και κερδοφορα αλλα δυστυχως δεν ειναι και για ολους.
Οικονομικοι μεταναστες,ανεργοι,μικρεσ επιχειρησεισ που δεν επιβιωνουν στην απαιτητικη αγορα ολα αποτελεσμα αυτου του φαινομενου.
Τα αιτια ειναι το κερδος, οι συνεπειες ειναι πολλες, τροποι αντιμετωπισης υπαρχουν; Ο Κόφι Αναν,Γ.Γ του ΟΗΕ καποτε ειπε πως "το να προσπαθεις να καταργησεισ την παγκοσμοιοποιηση ειναι σαν να προσπαθεις να καταρριψεις τουσ νομουσ τισ βαρυτητας".
Ισως πλεον να ειναι αργα για λυση, ισως πολυ απλα να μην ειμαστε διατεθειμενοι να ψαξουμε για την ριζα του προβληματος - η οποια, κατα τη γνωμη μου ξεκιναει απο τα πρωτα χρονια του Καπιταλισμου και απο την εξελιξη τησ τεχνολογιας.
Το μονο που μπορουμε να κανουμε, ωσ πολιτες ειναι να μην ανεχομαστε την υποταγη στην παγκοσμοιοποιηση και να συνεχισουμε να αγωνιζομαστε για την επιβιωση ακομα και ως κατωτεροι σε αυτο το συστημα που μας θελει πιονια και ρομποτ.

johnny tu n es pas un ange.

καποτε ελεγα πωσ σαγαπουσα.
καποτε φαινοταν πωσ σε αγαπουσεσ.
κανεισ μασ δεν σε αγαπα.

καποτε ελεγεσ δεν αγαπιεσαι
καποτε ελεγα δεν αγαπω.
κανεισ μασ δεν αγαπα.

καποτε λεγαμε δεν αγαπχιομαστε
καποτε νιωθαμε ανιση αγαπη.
κανεισ,ποτε δεν αγαπηθηκαμε.

καποτε υπηρχε αγαπη διπλα σου.
καποτε αρνηθηκα την αδιαφορια.
κανεισ μασ,δεν μασ δεχτηκε.

καποτε, δεν ηξερεσ να αγαπασ.
καποτε, μονο αυτο ηξερα.
κανεισ μασ,ποτε δεν ηρθε η καταλληλη στιγμη.

καποτε,χαραμιστηκα στο τιποτα σου
καποτε,αναλωθηκε στο εγω σου.
κανεισ μασ,ποτε. δεν ασχοληθηκε με αγαπη.

νανουρισμα για αφυπνιση.

τρυφερέσ μουσικέσ
σε μια παγωμένη νύχτα.
παλι ζητασ τον εαυτο σου μεσα στην αδγεια μοναξια;
δεν εμαθεσ τιποτα,μικρε ταξιδευτη.

λεξεισ αριστοκρατικεσ
προφερουν κενα αγαπησ στο μυαλο σου.
υπηρχε καποτε εκει,νοσταλγεισ.

αριθμοι και ημερομηνιεσ παντου.
μπερδευεσαι στο τιποτα σου.
τοτε.καποτε. παει,περασε.

χυδαιοτητεσ. σου λενε.
εισαι αυθαδησ γιατι ζεισ;
εισαι μηδενικο γιατι δεν εισαι αυτοι;

μελωδιεσ σαγαπανε μονο.
αυτο λεσ στον εαυτο σου.
και κλειστηκεσ σε κλουβι
γεματο ροδα κι ονειρα.

ονειρα αργοπεθαινουν,κλασσικα,
στην λιμνη σου τησ απαισιοδοξιασ και
τησ απαθειασ. θα χανεσαι.